కవితా! ఓ కవితా! నా యువకాశల నవపేశల సుమగీతావరణంలో నిను నే నొక సుముహూర్తంలో, అతిసుందర సుస్యందనమందున దూరంగా వినువీథుల్లో విహరించే అందని అందానివిగా భావించిన రోజులలో, నీకై బ్రతుకే ఒక తపమై వెదుకాడే నిమిషాలందు నిషాలందున, ఎటు నే చూచిన చటులాలంకారపు మటుమాయల నటనలలో నీ రూపం కనరానందున, నా గుహలో, కుటిలో, చీకటిలో ఒక్కడనై స్రుక్కిన రోజులు లేవా?నీ ప్రాబల్యంలో, చిరదీక్షా శిక్షా తపస్సమీక్షణలో, నిశ్చల సమాధిలో, స్వర్గద్వారపు తోరణమై వ్రేలిన నా మస్తిష్కంలో ఏయే ఘోషలు, భాషలు, దృశ్యాల్ తోచాయో? నే నేయే చిత్ర విచిత్ర శ్యమంత రోచర్నివహం చూశానో! నా గీతం ఏయే శక్తులలో ప్రాణస్పందన పొందిందో? నీకై నే నేరిన వేయే ధ్వనులో, ఏయే మూలల వెదికిన ప్రోవుల ప్రోవుల రణన్నినాదాలో; నడి రేయాకస మావర్తించిన, మేఘాలా వర్షించిన, ప్రచండ ఝంఝా ప్రభంజనం గజగజ లాడించిన నడిసంద్రపు కెరటాల్లో మ్రోగినరుచిర స్వప్నాలను కాంచే జవరాలి మనఃప్రపంచపు టావర్తాలు శిశువు చిత్ర నిద్రలో ప్రాచీన స్మృతులూచే చప్పుడు!
వైద్యశాలలో, శస్త్రకారుని మహేంద్రజాలంలో, చావు బ్రతుకుల సంధ్యాకాలంలో కన్నులు మూసిన రోగార్తుని రక్తనాళ సంస్పందన! కాలువ నీళులలో జారిపడి కదలగనైనా చాలని త్రాగుబోతు వ్యక్తావ్యక్తాలాపన! ప్రేలాపన!
కడుపు దహించుకుపోయే పడుపుకత్తె రాక్షసరతిలో అర్ధనిమీలిత నేత్రాల భయంకర బాధల పాటల పల్లవి! ఉరితీయబడ్డ శిరస్సు చెప్పిన రహస్యం!నా నాడుల తీగలపై సాగిన నాద బ్రహ్మపు పరిచుంబనలో, ప్రాణావసానవేళాజనితం, నానాగానానూనస్వానావళితం, బ్రదుకును ప్రచండభేరుండ గరు త్పరిరంభంలో పట్టిన గానం, సుఖదుఃఖాదిక ద్వంద్వాతీతం. అమోఘ, మగాధ, మచింత్య, మమేయం, ఏకాంతం, ఏకైకం, క్షణికమై శాశ్వతమైన దివ్యానుభవం, బ్రహ్మానుభవం కలిగించిన, నను కరిగించిన కవనఘ్రుణీ! రమణి! కవితా! ఓ కవితా!
నా జనని గర్భంలో, ఆకారం లేకుండా నిద్రిస్తూన్న నా అహంకారానికి ఆకలి గొల్పించిన నాడో!నే నేదో విరచిస్తానని,
నా రచనలలో లోకం ప్రతిఫలించి,
నా తపస్సు ఫలించి,
నా గీతం గుండెలలో ఘూర్ణిల్లగ
నా జాతి జనులు పాడుకునే
మంత్రంగా మ్రోగించాలని,
నా ఆకాశాలను
లోకానికి చేరువగా,
నా ఆదర్శాలనుసోదరులంతా పంచుకునేవెలుగుల రవ్వల జడిగా,
అందీ అందక పోయే
నీ చేలాంచలముల విసరుల
కొసగాలులతో నిర్మించిన నా నుడి నీగుడిగా,
నా గీతం నైవేద్యంగా, హృద్యంగా, అర్పిస్తానో
నా విసరిన రస విసృమర
కుసుమ పరాగం
ఓహో! ఓ రసధుని! మణిఖని!